7 Σημεία για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, του Κωστή Αδαμάκη (12/02)

Ξεκινώντας από τις βασικές αρχές του κειμένου που υπογράψαμε όλοι, δηλαδή το αντιμνημονιακό και αντικαλλικρατικό πλαίσιο, τη μη εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών αλλά και τη πολεμική μας ενάντια στο φαινόμενο του νεοφασισμού, θα ήθελα να προχωρήσω λίγο τα πράγματα καταθέτοντας κάποιες σκέψεις.

Παρατηρούμε ότι με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο (βλπ. Καλλικράτη) η πολιτική επιδίωξη είναι οι δημοτικές αρχές να λειτουργούν ως δημόσιες υπηρεσίες και διεκπεραιωτές των κεντρικών αποφάσεων.

Ταυτόχρονα οι τοπικές δομές εξουσίας υπερασπίζονται το παλιό με τις γνωστές παθογένειες που πηγάζουν από την αλαζονεία της εξουσίας τις πελατειακές σχέσεις βοηθώντας έτσι το νεοφιλελεύθερο σχέδιο που οδηγεί την διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών, την ιδιωτικοποίηση τους και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου.

Σε μια προσπάθεια υποκριτικής αποπολιτικοποίησης των δημοτικών εκλογών τονίζουν ότι ο ρόλος της Τ.Α είναι η λύση τοπικών προβλημάτων εξοβελίζοντας κάθε δυνατή διαδημοτική συνεργασία αλλά και το έντονο πολιτικό χαρακτήρα των εκλογών.

Πρέπει να επιδιώξουμε να ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά. Όχι προσπαθώντας να πείσουμε για τη μεγαλύτερη επάρκειά μας στη διαχείριση του μνημονίου, αλλά για την επιδίωξή μας να δημιουργήσουμε ένα ρεύμα αλλαγής της ιδέας που έχουμε για την αυτοδιοίκηση και μάλιστα μια αλλαγής που θα ξεδιπλωθεί εδώ και τώρα, εν μέσω κρίσης και μνημονίου, και θα αποτελέσει μοχλό για τη δημιουργία μιας νέας ομαλότητας με την κοινωνία στο προσκήνιο.

Έτσι κομβικό σημείο είναι η κοινή μας παραδοχή ότι μια δημοτική κίνηση που σέβεται τις αριστερές καταβολές της δε μπορεί να επαναπαύεται.

Δε μπορεί να στοχεύει μόνο στην απλή παροχή υπηρεσιών.

Δεν εκπροσωπούμε μόνο πολίτες, είμαστε μαζί με τους πολίτες.

Από αυτό το σημείο ορίστηκε και η αναγκαιότητα της πρωτοβουλία μας, που με μέσο τη συλλογή υπογραφών πάνω σε ένα βασικό πλαίσιο αρχών,να φέρει τους δημότες στο προσκήνιο.

Και αυτό δεν αποτελεί παρά δέσμευση για την συνέχιση με τη μεγαλύτερη δυνατή ευρύτητα των δημοκρατικών διαδικασιών ,με απώτερο στόχο την αφύπνιση συνειδήσεων.

Γιατί αυτοδιοίκηση δεν είναι μόνο οι δρόμοι, τα κτήρια και τα πάρκα αλλά κατά κύριο λόγο η επιστροφή του πολιτικού. Δηλαδή να καταλάβει ο πολίτης ότι μπορεί να συμμετέχει και να συν διαμορφώσει και να συναποφασίσει μαζί με τα θεσμικά όργανα.

Να ενισχυθούν πρωτοβουλίες που θα έχουν τη στήριξη του κόσμου συμβάλλοντας στη κινητοποίηση της κοινωνίας από τα απλά καθημερινά προβλήματα μέχρι και τα πιο σύνθετα επενδύοντας στο συλλογικό νου και στη χειραφέτηση του.

Οφείλουμε να ακολουθήσουμε αυτό το σχέδιο χωρίς να φοβόμαστε τις ιδέες και τις διαφωνίες που ενδεχομένως μπορεί να προκύψουν. Να σπάσουμε στη πράξη τη στεγανοποίηση των θεσμικών οργάνων με τα κινήματα γειτονιάς και της πόλης σε μια συνεχής αλληλοτροφοδότηση.

Με αυτό το τρόπο μπορούμε να ιεραρχήσουμε τις κοινωνικές ανάγκες και να αναδείξουμε τα πραγματικά ζητήματα.

Όμως όλα αυτά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ευχολόγια και μια από τα ίδια.

Γι αυτό πρέπει, ακολουθώντας αυτό το σχέδιο, να καλλιεργηθούν νέες σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας και αυτό θα επιτευχθεί όχι μόνο στα λόγια, αλλά με συνέπεια στις πράξεις , με ήθος, με πρόγραμμα, αλλά και φτιάχνοντας νέους θεσμούς μέσα στο δήμο.

Σ’ όλα τα παραπάνω μπορεί να συμβάλει η ανάδειξη ενός μικρού αριθμού αιχμών ως κοινή πολιτική δέσμευση.

Έτσι καταθέτω 7 προτάσεις.

1. την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και το αίτημα για κατάργηση των μνημονίων και του Καλλικράτη

2. τη δέσμευση για θέσπιση νέων διαδικασιών διαφάνειας στη λειτουργία των δήμων, τη διερεύνηση και απόδοση ευθυνών για φαινόμενα διαφθοράς μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα αποδοχή ενός σαφή κώδικα δεοντολογίας και διαφάνειας για όλα τα αυτοδιοικητικά στελέχη της κίνησης.

3. την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής με ένταση στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης

4. τη στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με την ευρύτερη δυνατή έννοια, με στόχο να μη χαθεί η νέα γενιά στη δίνη της κρίσης και του φασισμού

5. την ενδυνάμωση της τοπικής κοινωνίας και τη στήριξη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών (σύλλογοι, κινήματα, πρωτοβουλίες πολιτών, θεσμοί λαϊκής συμμετοχής, συνεργατικές επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα κ.λπ.)

6. Συμμετοχικότητα - Αυτονομία. Δικαίωμα το βέτο των πολιτών στις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Να μπουν σε λειτουργία τοπικά δημοψηφίσματα για κρίσιμα θέματα όπως εντάξεις στο σχέδιο πόλης,κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και έργα που αλλάζουν τη μορφή και τους ρυθμούς της πόλης κ.α. Να δώσουμε οικονομικά κίνητρα ενισχύοντας την αυτονομία των τοπικών συμβουλίων μεταμορφώνοντας τα σε πραγματικά κύτταρα δημοκρατίας. Να προχωρήσουμε τον συμμετοχικό προϋπολογισμό.

7. Έμφαση της ενεργειακής αυτονομίας του Δήμου με μικρής κλίμακα ΑΠΕ σε δημόσια κτήρια.

Κλείνοντας να τονίσω ότι στις μνημονιακές εποχές που ζούμε ο κόσμος ακουμπάει τις ελπίδες του στην Αριστερά και δε πρέπει να τους διαψεύσουμε. Έχουμε το χρέος να δείξουμε ότι οι αξίες μας και το οραμά μας που μας έφεραν ως εδώ εκτός από αναγκαία είναι ικανά για να νικήσουμε και ταυτόχρονα να αποτελέσουμε παράδειγμα.