Εμείςοι αιρετοί-ές της Αυτοδιοίκησης της ευρύτερης Αριστεράς του δημοκρατικού και οικολογικού χώρου, οι οποίοι έχουμε εκλεγεί στις νέες δημοτικές αρχές που προέκυψαν από τις εκλογές του Μαΐου, γνωρίζουμε ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη χειρότερη, από κάθε άποψη, μεταπολιτευτικά κατάσταση της Αυτοδιοίκησης. Ο μνημονιακός ολετήρας, ο νεοσυγκεντρωτισμός και ο γραφειοκρατικός και ισοπεδωτικός χαρακτήρας του «Καλλικράτη», η ελαχιστοποίηση των πόρων, η ανυπαρξία εθνικού και περιφερειακού επενδυτικού προγραμματισμού, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και οι «μεσοπρόθεσμες δεσμεύσεις» για απολύσεις, συνδυασμένα με τα πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας και φτώχειας, συνθέτουν τη ζοφερή καθημερινή πραγματικότητα της χώρας και των τοπικών κοινωνιών.
Είναι πολιτικά σημαντικό και χρήσιμο να κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή, ανατρέχοντας στις διαρκείς «μεταρρυθμίσεις», που αποδείχθηκαν μάλλον απορρυθμίσεις, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο κύμα των συνενώσεων που ξεκίνησαν με τον «Καποδίστρια» και προχώρησαν στον «Καλλικράτη», χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και υποστήριξη, με χωροταξία εξυπηρέτησης μικροκομματικών επιδιώξεων της συγκυρίας, χωρίς λειτουργικά και αναπτυξιακά κριτήρια, χωρίς δημοκρατικό διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και, βέβαια, χωρίς έναν ουσιαστικό απολογισμό των θετικών και των αρνητικών στοιχείων της προηγούμενης μεταρρύθμισης.