ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*
Οι καιροί είναι πονηροί... Πονηροί και δύσκολοι. Η πολιτική κατάσταση είναι τόσο ρευστή και τόσο ασαφής, που φαίνεται σαν να έχει χαθεί η μπάλα. Η μνημονιακή κυβέρνηση έχει χάσει την μπάλα και επιδίδεται σε ένα άνευ προηγουμένου κυνήγι μαγισσών προκειμένου να διαφυλάξει τα κεκτημένα βλέπε καρέκλες. Στην προσπάθειά της αυτή επιστρατεύει όλες τις εφεδρείες, από τη Δεξιά ώς και την υποτιθέμενη Αριστερά - εδώ βλέπε Λυκούδης.
Στο ομιχλώδες αυτό τοπίο την περίοδο αυτή λαμβάνουν χώρα και οι εκλογές των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης, του πάλαι ποτέ ή κατ' ευφημισμό πυλώνα της δημοκρατίας. Οι διαδικασίες αυτές βρίσκονται στη σκιά της δημοσιότητας. Ποιος νοιάζεται θα μου πείτε. Η ομάδα πάσχει... Ή, καλύτερα, το παιχνίδι είναι στημένο. Στις πιο κρίσιμες για τον θεσμό συλλογικές διαδικασίες διαφαίνεται και η παρακμή και η απαξίωση της Αυτοδιοίκησης... Και εκ των οικείων.
Μόνο και μόνο το γεγονός ότι κανείς ή ελάχιστοι παρακολουθούν τις διαδικασίες, μόνο και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει μια γενικότερη αδιαφορία, δείχνει ότι η Αυτοδιοίκηση, οι αυτοδιοικητικοί, κατέχονται από κόπωση, έχουν κουραστεί. Δεν πιστεύουν. Πρόσωπα σκυθρωπά, πρόσωπα οργισμένα, πρόσωπα απογοητευμένα, χωρίς πίστη, χωρίς αισιοδοξία, χωρίς όραμα. Κι αναρωτιέται κάποιος: αν οι αιρετοί δεν πιστεύουν στην ανατροπή αυτής της πολιτικής που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος της, πώς θα πείσουν την κοινωνία;
Η Αυτοδιοίκηση, απαξιωμένη και εγκλωβισμένη στα πολιτικά και προσωπικά σχέδια κάποιων, βαδίζει πλέον τον Γολγοθά της. Ελάχιστα ή διόλου ασχολήθηκε ο ηλεκτρονικός και έντυπος Τύπος με τις συλλογικές αυτές διαδικασίες, εκτός από κάποιες απόπειρες προσωπικής προβολής που επιτείνουν τον ξεπεσμό του θεσμού, γεγονός που δείχνει και το ενδιαφέρον της κοινωνίας- εδώ βλέπε το star system Μαραθώνας.
Και όμως, υπήρξαν κάποιες ευκαιρίες να ανέβει το θερμόμετρο. Τέθηκε η μεγάλη ιδεολογική και πολιτική στροφή της Αυτοδιοίκησης όχι μόνο από τους αιρετούς της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, που έδωσαν μάχη απέναντι στους συσχετισμούς του παρελθόντος, αλλά και από πολλούς άλλους δημάρχους και περιφερειάρχες... να υπάρξει μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση της Αυτοδιοίκησης - πράγμα που βέβαια σημαίνει την πλήρη ανατροπή του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε τα Μνημόνια και τον «Καλλικράτη». Η απάντηση θα έπρεπε να είναι άμεση και δυναμική.
Και σ' αυτό έχουν βασική ευθύνη και οι αιρετοί. Αφού οργάνωσαν διαδικασίες tutti frutti, αφού έβγαλαν από την ατζέντα τους συλλογικούς αγώνες, αφού περιορίστηκαν στον μικρόκοσμο των ατομικών πολιτικών επιδιώξεων και της προσωπικής επιβίωσης, με έναν απίστευτο ναρκισσισμό και μια εξωπραγματική θέαση, έκλεισαν και τον κύκλο με τον «καλύτερο» τρόπο... Θάβοντας και τα τελευταία σπαράγματα της Αυτοδιοίκησης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συγκρότηση του προεδρείου και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΝΠΕ (Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας), του κορυφαίου οργάνου της δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης, με το οποίο άνοιξαν οι διαδικασίες tutti frutti των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης. Η κυβερνητική πλειοψηφία επέλεξε διαδικασίες μονοκομματικού - παλαιολιθικού τύπου, που εξόργισαν ακόμα και τους δικούς της ανθρώπους, καθώς προκάλεσαν την αποχώρηση από τις διαδικασίες του περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Τατούλη. Στη συνέχεια αποχώρησε και σύσσωμη η Ριζοσπαστική Περιφερειακή Πρωτοβουλία, με επικεφαλής τη Ρένα Δούρου, η δεύτερη δύναμη στο συλλογικό όργανο που αποκλείστηκε από όλες τις θέσεις του προεδρείου!
Στη μακρόχρονη μου διαδρομή στην Αυτοδιοίκηση και στις αρκετές διαδικασίες τέτοιου τύπου που έχω λάβει μέρος, δεν έχω συναντήσει τόση απροκάλυπτη περιφρόνηση στις δημοκρατικές διαδικασίες. Η δικομματική πλειοψηφία ακύρωσε στην ουσία τις δημοκρατικές διαδικασίες και επέλεξε την υπονόμευση των αυτοδιοικητικών θεσμών στο όνομα της διατήρησης κάποιων οφιτσίων. Έδωσε έτσι ακόμα ένα χτύπημα στη λαβωμένη Αυτοδιοίκηση, όσο και αν ανασύρουν από τη ναφθαλίνη επιχειρήματα βαρετά και παλαιάς κοπής που ούτε τους ίδιους δεν πείθουν. Ο νέος πρόεδρος της ΕΝΠΕ, αμήχανος, αιτιολόγησε τον αποκλεισμό της δεύτερης δύναμης από το προεδρείο, επειδή αυτή, η αντιπολίτευση, δεν τον ψήφισε για πρόεδρο!
Στη συνέχεια, έμπλεος αγανάκτησης, κραύγαζε ότι είναι ο πλέον αντιμνημονιακός και ουδείς μπορεί να τον συναγωνιστεί! Τέτοια απείρου κάλλους γεγονότα συμβαίνουν στις εκλογές των συλλογικών οργάνων της πάλαι ποτέ κραταιάς Αυτοδιοίκησης.
Κραυγάζουν όλοι αυτοί οι βαστάζοι που διευκόλυναν να περάσουν οι αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων, είτε αυτοτελώς, είτε μέσω των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης, όπως η ΚΕΔΕ και η ΕΝΠΕ. Αυτοί σήμερα, για να διασώσουν τους θώκους τους (δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η εμμονή!), παριστάνουν τους ανεξάρτητους και αντιμνημονιακούς και ανεβαίνουν στα κεραμίδια για να εξαγνιστούν και να κοροϊδέψουν. Ποιον; Ο Βασιλάκης ξύπνησε και δεν κάνει πλέον τον κόκορα. Δεν μετρούν πλέον τα παχιά και ψεύτικα λόγια, αλλά οι πράξεις.
Και οι πράξεις είναι γνωστές: ποιοι αντιστάθηκαν στις ελαστικές σχέσεις εργασίας; Ποιοι εφάρμοσαν όλες τις μνημονιακές κατευθύνσεις, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΜΚΟ, εργασία πέντε ημερών, κ.ο.κ; Ποιοι υποστήριξαν θερμά τον "Καλλικράτη" και ανέχθηκαν τον ευνουχισμό της Αυτοδιοίκησης; Ποιοι ανέχθηκαν τη δραματική περικοπή πόρων της Αυτοδιοίκησης; Ποιοι αποδέχθηκαν το Παρατηρητήριο και την κατάργηση της σχετικής αυτοτέλειας της Αυτοδιοίκησης; Ποιοι άφησαν στο έλεος της διαθεσιμότητας και των απολύσεων εργαζόμενους, χωρίς να θέσουν κόκκινες γραμμές, όπως τους προτείναμε; Ποιοι μετέτρεψαν την Αυτοδιοίκηση σε ιμάντα μεταβίβασης των εθνικών και υπερεθνικών αντιλαϊκών πολιτικών, όπως για παράδειγμα η ελληνογερμανική συνεργασία και η «αξιοποίηση» (δηλαδή εκποίηση) της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας; Ποιοι μετείχαν στις ελληνογερμανικές συνελεύσεις; Ποιοι τελικά, ανέχθηκαν, αν δεν συναίνεσαν, να οδηγηθεί η Αυτοδιοίκηση ένα βήμα πριν τον γκρεμό; Ποιοι κρύβονταν στα συνέδρια; Ποιοι, τελικά, αντιδρούσαν κλαψουρίζοντας, συναγελαζόμενοι στα κομματικά γραφεία;
Ποιοι ήταν μόνιμα απόντες από τους αγώνες της Αυτοδιοίκησης την τετραετία που πέρασε; Ποιος θυμάται την ΕΝΠΕ σε θέση μάχης; Πόσες φορές στον τόπο αυτό θα δούμε το ίδιο έργο;
Στο ίδιο έργο θεατές... Μετά την ΕΝΠΕ, έρχεται η σειρά της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας), του κορυφαίου οργάνου της πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης. Δεν είναι το ίδιο βέβαια... Η ΚΕΔΕ έστω και προσχηματικά προχώρησε σε κάποιες κινητοποιήσεις -ας πούμε κράτησε ως ένα βαθμό τα προσχήματα- σε αντίθεση με την ΕΝΠΕ που ήταν απόλυτα προσηλωμένη στις μνημονιακές πολιτικές. Προχωρώντας προς τη συνέλευση της ΚΕΔΕ, την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, παρατηρούμε μια διαμάχη παραγόντων για την ηγεσία του συλλογικού αυτού οργάνου, όπου τα προσωπικά κίνητρα υπερτερούν έναντι των προτάσεων και προγραμμάτων ή και σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν μόνο αυτά.
Το διακύβευμα, επομένως, των εκλογών στα συλλογικά όργανα είναι κρίσιμο και εξαιρετικά επίκαιρο: η Αυτοδιοίκηση θα λειτουργήσει ως ένας πυλώνας λαϊκής εξουσίας και συμμετοχής των πολιτών ή θα παραμείνει ένας γραφειοκρατικός, αποστεωμένος θεσμός παραγωγής παραγόντων και παραγοντίσκων, προθύμων να υπηρετήσουν τις κεντρικές πολιτικές που θα τους υπαγορευτούν; Η υποτίμηση του θεσμού της Αυτοδιοίκησης, που υπάρχει όχι αδικαιολόγητα, εξαιτίας των φαινομένων αναπαράστασης των πολιτικών και της πολιτικής με την κεντρική σκηνή, θα έχει φυσικό αποτέλεσμα το τέλος ενός δυνάμει λαϊκού θεσμού. Κι αυτό ακριβώς επιδιώκεται.
Ας ανασκουμπωθούμε λοιπόν κι ας δώσουμε στον θεσμό το νόημα και την αξία που του αφαίρεσαν. Ο αγώνας είναι διμέτωπος στα κινήματα, στη συγκρότηση μετώπων αντίστασης, αλλά και στην επεξεργασία εναλλακτικών προτάσεων για το μέλλον της χώρας και της Αυτοδιοίκησης.
* Ο Σπύρος Τζόκας είναι συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπεριφερειάρχης Αττικής
Πηγή: avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου